تأثیر pH آب سمپاشی در پایداری سموم
سؤال بسیار مهم و اساسی که در رابطه با کنترل شیمیایی آفات مختلف به ذهن متبادر می شود این است که چرا برخی سموم آفات را کنترل نمی کنند و یا چرا نتیجه استفاده از سموم مختلف رضایت بخش نیست؟
به صورت طبیعی باید گزینه ها و احتمالات مختلفی را برای پاسخ به این سؤال مطرح کرد از جمله آنکه آیا پس از سم پاشی بارندگی اتفاق افتاده یا سم کیفیت نداشته یا آفت نسبت به سم مقاوم شده و سؤالات مختلف دیگر.
بررسی های مختلف نشان داده اند که مقاومت آفات نسبت به سموم، اصلی ترین دلیل عدم کارآیی سموم است؛
از مقاومت آفات نسبت به سموم که بگذریم یکی از مسایلی که از دید باغداران مخفی مانده، pH آبی است که سم به آن اضافه شده و نهایتاً روی درختان پاشیده می شود.
متأسفانه آبی که از اغلب چاههای کشاورزی بیرون می آید (بر خلاف تصور عموم که فکر می کنند اسیدی است) بشدت قلیایی بوده و pH آن بشدت بالاست.
بررسی ها نشان داده اند که pH بالای آبی که بمنظور سم پاشی و پر کردن تانکرهای سم پاش استفاده می شود متأسفانه موجب شکسته شدن فرمولاسیون سموم مورد استفاده و کاهش تاثیر آنها بر روی آفت می شود.
در pH های بالاتر از 7 (آب های قلیایی) تاثیر بسیاری از سموم ارگانوفسفات و کربامیدی روی آفت کاهش پیدا می کند.
کاهش یافتن اثر سموم در نتیجه pH بالای آب را اصطلاحاً هیدرولیز شدن یا شکسته شدن آلکالینی می نامند.
آفتكش ها عموما عملكرد بسيار خوب در محلول كمي اسيدي با PH كمتر از 7 دارند.
اگر منبع آب مورد استفاده در سمپاشي PH بيش از 7 داشته باشد، مي تواند بركارايي آفتكش اثر منفي بگذارد.
بهر حال در مورد برخي از آفتكش ها استثناهايي هم وجود دارد. بنابراين قبل از كاربرد هر نوع سم خواندن بر چسب آن خيلي مهم است.
واکنش هیدرولیز شدن بستگی به چند فاکتور اساسی از جمله میزان حساسیت سم مورد نظر نسبت به آب دارای pH بالا، مدت زمانی که سم با آب تماس دارد (بهتر است سم اضافه شده به آب سریعاً استفاده شود)، درجه حرارت محلول سم و درجه pH خود سم دارد.
در pH های بالاتر از 8، سم به سرعت توسط آب هیدرولیز می شود. نکته جالب اینجاست که به ازای هر 1 درجه افزایش pH آب، میزان شکسته شدن سم 10 برابر افزایش پیدا می کند.
برخی آفت کش ها به محض اضافه شدن به آب دارای pH بسیار بالا، به سرعت تجزیه می شوند. در این شرایط، حتی قبل از شروع سمپاشی، سم کشنده به یک ماده بی اثر غیر کشنده بدل می شود.
